Runatolia Antalya Maratonu Hakkında

Son bir haftadır değişmeyen hava durumu tahminleri tutmadı. Beklenenin aksine sabah yağmur yağmadı, rüzgar yok denecek kadar azdı ve güneş sadece kısa bir süre yakıcı tarafını gösterdi. Çok güzel bir günde Antalya’nın harika parkurunda maraton koştum.

3 Saat 25 dakika ile en iyi maraton derecemi elde ettim. Hedefim aslında beş dakika daha da iyi koşabilmekti fakat yokuşlarda biraz fazla efor sarfedince daha güvenli bir hıza inmek durumunda kaldım. Yarışın genelini tehlikeye atmamayı daha önce tecrübe etmiştim. Beş dakikayı bilerek feda edip yarışın genelini kurtardığıma inanıyorum.

Sabah otelden çıkıp başlangıç alanına doğru giderken yolda karşılaştığımız biri bizi arabayla yakın bir noktaya bıraktı. Üstümüzdeki kıyafetlerden yarışa gittiğimizi anlamıştı ve bizde bu nazik teklife hayır demek istemedik. Kısa süren hoş bir sohbetin ardından başlangıç alanına geldik.

Ortalık muazzam kalabalıktı, kayıtlı koşucu sayısını hayal etmekte zorlandım. Daha sonra sonuçlardan baktığım kadarıyla kayıtlı koşucu beş bin kişi kadarmış. Sanırım herkes yanında fazladan bir iki kişi getirmişti çünkü başlangıç alanında beş bin kişiden çok daha fazlası vardı.

Organizasyona katılan sponsorlar kendilerine ait bölümlerde çeşitli aktiviteler yapıyor ve ortama renk katıyordu. Başlangıcın yapıldığı yer büyük bir park alanı olunca her köşede farklı bir etkinlik bulmak mümkündü. Buralarda bir süre gezindikten sonra başlangıç çizgisinde yerimizi aldık.

Yarış alanında bir izdiham olmadı. Her şey yolunda gidiyordu. Maraton başlangıcı yarı maratondan önce verileceği için maraton koşanlar arasında yerimi aldım ve yarış tam vaktinde başladı.

İlk iki kilometre mutadım üzere yavaş yavaş hızlanmakla geçti. Bu arada önümdeki kalabalığın yarısını da geçtim. Kale içi mevkiine geldiğimde hedef hızımı yakalamıştım. İlk on kilometre her zaman hafif geçmiştir ama yine de beslenmeye başladığım yer onuncu kilometreye yaklaşırkendir.

İleride sıkıntı yaşamamak için yavaş yavaş bünyeme jelleri almaya başlarım, yavaş yavaştan kastım yudum yudum ve ağzımda tamamen çözülmeden yutmamaya çalışırım. Sonrasında su istasyonların durumuna göre 40-45 dakikada bir bir jel yada muz tüketmeye çalışırım. Yarışın sonunda neyi nasıl yediğimi pek hatırlamam ama şunu söyleyebilirim, gerçekten durmadan yedim.

Su tüketimi de şayet hava sıcak değilse aşşağı yukarı jel tüketimimle paralel gider ama genelde yarıdan sonra her fırsatta bir yudum içerim. Hava sıcaksa tabiki kendimi daha da dikkatli dinliyorum.

Lara plajına indiğimizde yarışın üçte birini geçmiştik. Plaja paralel parke taşlı bir yolu vardır ve parke taşlar beni çok zorlar. Takılma korkusundan adımlarım değişir ve biraz kaslarım kasılır sanki düşecekmişim gibi kendilerini sağlama alırlar. Bu durum fazladan enerji harcamama sebep oldu ve biraz yavaşladım.

Plajın sonundan dönünce yarı maratonu tamamlamış olduk. Plajın tamamını geçip uzun bir yokuş çıktıktan sonra hızım bir nebze daha düştü. Bu hızla da yarışı bitirdim.

Düden şelalesini geçerken küçük bir parktan geçiyorsunuz. Yokuş yukarı oynak taşlara basa basa koşuyorsunuz. Bu bölge de biraz zorlayıcı ama çok kısa sürüyor. Tam şelalenin üstünde stant kurmuş sponsor ikramlarından almadan da geçmedim bu arada.

Son on kilometre kala işin rengi değişir. Hele ki bu esnada bir de güneş çıkarsa işler daha da zorlaşır. Allah’tan güneş çıktığında arkamdaydı. Bu durumda güneşten kavrulmaktan kurtulmuş oldum. Ama yine de artık daha fazla su ihtiyacı hissediyordum. Bu bağlamda her fırsatta su içmeye başladım. Jel, enerji içeceği vesaire tüketmeyi bıraktım artık bir hükmü kalmayacaktı zaten. Sadece su içtim ve sabrettim.

Bitiş çizgisine yaklaşırken hızımı hala koruyordum zira hızlanamıyordum da. Stabil bir hızla bitiş çizgisinden geçtim. Kolumdaki saat 3:25:00 gibi bir süreyi gösteriyordu. Telefonumu çıkarıp hızlıca yarış saatinin fotoğrafını çektim. Fotoğrafı çektikten sonra saatin 3:10:00 gösterdiğini fark ettim. Bir an beynime kan gitmedi! Ne olduğunu anlamak için bir süre geçmesi gerekti tabi. Saat yarı maraton süresini gösteriyordu, tam on beş dakika sonrasını. Sağolsun, arkadaşlardan biri benim için bekleyip sürenin fotoğrafını çekti. O da aklıma takılmamış oldu.

Yarışın bitiminde parka daldık. Çam ağaçlarının altında çimenlere uzanıp ortamın keyfini çıkardık. Öğleden sonra bir şeyler yedikten, temizlendikten ve üst baş değiştirdikten sonra Konyaaltı Sahiline indikdik. Biraz güneşlendik. Sonra şans eseri Solo Türk gösterisine de denk geldik. Hani jet uçağıyla gösteri düzenleyen organizasyon. Oradan da iyi anılarla ayrıldık. Güzel bir gündü ve güzel yaşadık. Belki seneye yine gelme şansımız olur. Harikasın Runatolia!